Θάνος Τσατσουλής (Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Προσωπικού Λιμενικού Σώματος Ν. Αττικής – Πειραιά & Νήσων)
Το φετινό μας συνέδριο δεν είναι σαν τα άλλα. Έχει την δική του ξεχωριστή σημασία. Μέχρι και πριν από λίγο καιρό αρκετοί Έλληνες είχαμε μέσα μας μια κρυφή ελπίδα ότι, μετά από τόσες μεγάλες θυσίες, η κρίση θα αναχαιτίζονταν και η Ελλάδα μας θα έμπαινε κάποια στιγμή σε φάση οικονομικής ανάκαμψης, παρά την επιβολή του αντισυνταγματικού και αντικοινωνικού μνημονίου.
Ύστερα και από τα πρόσφατα μέτρα, όμως, καταλάβαμε όλοι, ότι το βαρέλι δεν έχει πάτο. Οι κλειδοκράτορες έχουν παραδώσει τα κλειδιά της χώρας στους δανειστές, οι οποίοι ζητάνε μέσω των δυσβάσταχτων οικονομικών απαιτήσεων τους, ουσιαστικά να μας αφήσουν να φυτοζωούμε και όχι να ζούμε κανονικά και πάλι για όσο αυτοί θέλουν, μέχρι που κάποια μέρα να μας τραβήξουν την πρίζα από την εντατική, στην οποία οι ίδιοι μαζί με τα εγκληματικά λάθη των πολιτικών μας τις τελευταίες δεκαετίες, μας έχουν βάλει.
Τα αγαθά της παιδείας και της υγείας δεν είναι πλέον αυτονόητα αλλά αντιθέτως ζητούμενα. Κρίσιμοι τομείς, όπως ο τομέας της ασφάλειας, που είναι ένα από τα δεκάδες αντικείμενα που έχουμε επιφορτιστεί από το κράτος μας να υπηρετούμε, έχουν παραδοθεί στην κλίνη του Προκρούστη ή αλλιώς στην κλίνη του δημοσιονομικού χρέους.
Η εργασιακή και οικονομική ανασφάλεια έχει περάσει πλέον και στους ένστολους.
Η απότομη μείωση του εισοδήματος μας, ο επερχόμενος κίνδυνος να δουλεύει το προσωπικό του Σώματος την έκτη μέρα της εβδομάδας, χωρίς να λαβαίνει την αποζημίωση για την πέραν του πενθημέρου εργασία ή να δουλεύει νύχτα χωρίς την νυχτερινή αποζημίωση, δεν είναι και τόσο απίθανος πλέον. Θα υπάρξουν συνάδελφοι, για τους επόμενους τρεις μήνες λόγω των συντριπτικών αναδρομικών κρατήσεων, που όχι μόνο θα τα βγάλουν δύσκολα πέρα αλλά και θα πεινάσουν στην κυριολεξία, πράγμα που πριν ένα χρόνο θα μας φαινόταν σαν μια ιστορία επιστημονικής φαντασίας. Άλλωστε, μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν πάρα πολλοί συνάδελφοι με μηνιαίες δανειακές υποχρεώσεις άνω των 600 € ή που υπηρετούν, για παράδειγμα στην Μύκονο, στην Ύδρα ή σε άλλες περιοχές με υψηλό κόστος διαβίωσης και πληρώνουν για ένα δωμάτιο λίγων τετραγωνικών πάνω από 500 € με τον κίνδυνο να τους πετάξουν έξω το καλοκαίρι.
Οι δε συνάδελφοι που αυτόν τον καιρό μετατίθενται ή υπηρετούν μακριά από τον τόπο συμφερόντων τους ζουν πλέον με δανεικά.
Ποιός λιμενικός μπορεί να μείνει ανεπηρέαστος και να διατηρήσει την επαγγελματική και ψυχολογική του ηρεμία ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στο δύσκολο και επικίνδυνο έργο του; Ποιός λιμενικός, ακόμα και χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις, μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς κάτω από το βάρος των συνεχών και άδικων φόρων με αυτές τις εξευτελιστικές αποδοχές;
Η υγιεινή και ασφάλεια τόσο στους τόπους εργασίας μας αλλά και κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων είναι ένα όνειρο θερινής νυκτός. Ειδικά οι συνάδελφοι που μετέχουν σε επιχειρήσεις με λαθρομετανάστες γυρνάνε σπίτι τους και δεν τολμάνε να αγκαλιάσουν τις γυναίκες και τα παιδιά τους, γιατί φοβούνται, μήπως τους κολλήσουν καμία μεταδοτική-μολυσματική ασθένεια. Σεμινάρια πρώτων βοηθειών; Ανύπαρκτα. Οδηγίες για το πώς θα αντιμετωπίζουμε μεταδοτικές ασθένειες; Άφαντες. Όλα είναι αφημένα στα χέρια του Θεού. Δηλαδή, κάνουμε τον σταυρό μας και ο Θεός να μας βοηθήσει. Η θεσμοθέτηση της εργασίας μας ως επικίνδυνης και ανθυγιεινής είναι τώρα πιο επίκαιρη από ποτέ. Τώρα και πιο έντονα από ποτέ έχουμε πολλούς λόγους να την απαιτήσουμε και να την κερδίσουμε. Το χρωστάμε στους νεκρούς συναδέλφους μας, στους δεκάδες τραυματίες αλλά και σε όσους αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας εξαιτίας του επαγγελματικού στρεσαρίσματος αλλά και της επικινδυνότητας του επαγγέλματος.
Τώρα πιο πολύ από ποτέ οφείλουμε να είμαστε ενωμένοι. Και όταν λέω ενωμένοι το εννοώ. Ενωμένοι και στα εύκολα, αλλά προπάντων στα δύσκολα. Όχι ενωμένοι στα εύκολα και στα δύσκολα φταίει η Ομοσπονδία ή οποιοσδήποτε άλλος απλά και μόνο για να καλύψουν κάποιοι τις αδυναμίες τους. Οι συνάδελφοι περιμένουν από εμάς πάρα πολλά, γιατί πολύ απλά έχουν απογοητευτεί οικτρά από το πολιτικό σύστημα. Επίσης, η αιχμή του δόρατος, όσον αφορά τις βαθμολογικές διεκδικήσεις της Ομοσπονδίας για την επόμενη τριετία, για τους λιμενοφύλακες θα πρέπει να είναι ο βαθμός του Πλωτάρχη στα 40 χρόνια υπηρεσίας, αφού πλέον βαδίζουμε προς τα εκεί. Ο βαθμός του Σημαιοφόρου πλέον δεν είναι ΑΡΚΕΤΟΣ. Ειδικά στο νέο μισθολόγιο, αν γίνει άμεση σύνδεση πραγματικού βαθμού με το μισθό, οι οικονομικές απώλειες ειδικά για τους προερχόμενους από την Σχολή Λιμενοφυλάκων θα είναι τεράστιες.
Τώρα πιο πολύ από ποτέ το συνδικαλιστικό μας κίνημα πρέπει να εντείνει τις προσπάθειες του με ορμή και να διεκδικήσει τα απόλυτα δίκαια αιτήματα του. Στον πιο κρίσιμο αγώνα, που έχουμε δώσει ποτέ ως τώρα, οφείλουμε να παρατάξουμε όλα τα όπλα μας. Σίγουρα ως εργαζόμενοι λείπει από την φαρέτρα μας ένα πολύ ισχυρό όπλο που λέγεται απεργία. Ακόμη και αυτό συνάδελφοι ίσως να μην είναι τόσο μακρινό όσο φαίνεται. Ήδη σε κάποιες χώρες της Ε.Ε η Αστυνομία, η Πυροσβεστική αλλά και η Ακτοφυλακή έχουν το δικαίωμα της απεργίας.
Έχω κάνει ήδη μια επαφή μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με την Πανευρωπαϊκή Ομοσπονδία Σωμάτων Ασφαλείας και την οποία ρωτάω ποιά από τα μέλη της έχουν δικαίωμα απεργίας, πότε και πως το κατάκτησαν. Πιστεύω ακράδαντα πως μέσα στις άμεσες προτεραιότητες του επόμενου Δ.Σ της Ομοσπονδίας ανεξαρτήτως προσώπων θα είναι να κυνηγήσει στα ευρωπαϊκά δικαστήρια προφανώς το πρωταρχικό δικαίωμα του κάθε εργαζόμενου στον πλανήτη. Είναι κάτι που αξίζει να αφήσουμε ως παρακαταθήκη στις νέες γενιές των Λιμενικών. Και αν πιστεύετε κάποιοι, όπως είναι τώρα στη χώρα η κατάσταση, ότι οι εκάστοτε κυβερνώντες δεν «καταλαβαίνουν» από απεργίες φανταστείτε μετά από 5 χρόνια μια ανακοίνωση απεργίας Λιμενικών (πάντα βέβαια με προσωπικό ασφαλείας και χωρίς να τεθούν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές ή η εδαφική ακεραιότητα της χώρας). Πάνω από όλα πρέπει να βρίσκεται η πατρίδα.
Η αναγγελία για μια απεργία από κρατικούς ένστολους υπαλλήλους σίγουρα θα κάνει πολλούς από τους τότε κυβερνώντες να δουν διαφορετικά το επάγγελμα μας.
Μέχρι τότε, όμως, πρέπει να αντισταθούμε με όλες μας τις δυνάμεις απέναντι στα αντιλαϊκά, αντεθνικά και αντεργατικά μέτρα με όλους τους τρόπους και με δυναμικές κινητοποιήσεις σε όλη την Ελλάδα αλλά και με ομαδικές αγωγές, όταν θίγονται συλλήβδην τα δικαιώματα των συναδέλφων.
Πρέπει να αντισταθούμε στη αρπαγή του εισοδήματος μας προκειμένου να καλυφθεί το χρέος σπατάλης άλλων. Απαιτούμε να μάθουμε που πήγαν τα λεφτά των φόρων, που πληρώναμε τόσα χρόνια.
Απαιτούμε να μάθουμε γιατί κανένας κομματικός εγκάθετος, και κανένας υμέτερος, που βρέθηκε να έχει στην κατοχή του περιουσιακά στοιχεία, που δεν συνάδουν με τις φορολογικές του δηλώσεις δεν πήγε φυλακή και γιατί δεν έχουν δεσμευθεί περιουσίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό ατόμων όσο ψηλά και αν βρίσκονται στην ιεραρχία του κράτους.
Δεν συμφωνούμε με τίποτα στην «Παγκάλεια» λογική του όλοι μαζί τα φάγαμε. Ο εργασιακός μεσαίωνας που μας βρήκε, μας πλήττει όλους . Οι υπεύθυνοι που τον προκάλεσαν, όχι μόνο δεν έχουν ζητήσει από όλο τον λαό μια συγνώμη, αλλά αντίθετα μας στέλνουν και τον λογαριασμό.
Βαρεθήκαμε πλέον τις διαχρονικές υποσχέσεις για ένταξη του επαγγέλματος μας στα βαρέα και ανθυγιεινά, για πλήρωση κενών οργανικών θέσεων, για αξιοκρατία, για εκπαίδευση και μετεκπαίδευση, για ανθρώπινα ωράρια και συνθήκες εργασίας, για ύπαρξη κανόνων υγιεινής και ασφάλειας, για πλήρωση κενών οργανικών θέσεων και τόσα άλλα.
Θέλουμε ένα μέλλον που μας αξίζει και όχι αυτό που μας επιφυλάσσουν άλλοι για εμάς χωρίς εμάς.
Κλείνοντας θα ήθελα να απευθυνθώ σε πολιτικούς που αναφέρονται συνέχεια στην χρεοκοπία της Αργεντινής πιστεύοντας ότι με αυτόν τον τρόπο ο λαός μπορεί να εκβιαστεί.
Θα έπρεπε να ξέρουν καλύτερα την ιστορία, γιατί ως γνωστό η ιστορία επαναλαμβάνεται. Στην Αργεντινή, λοιπόν, όταν ανακοινώθηκε η χρεοκοπία οι πολίτες εισέβαλλαν στο κοινοβούλιο και αναζητήσαν αυτούς που θεωρούσαν υπεύθυνους με συνέπεια να έχουμε το τραγικό φαινόμενο να φεύγουν πολιτικοί από την οροφή του κοινοβουλίου με ελικόπτερα.
Κύριοι οι κυβερνήσεις πρέπει να φοβούνται τους λαούς και όχι οι λαοί τις κυβερνήσεις.
Θέτω τον εαυτό μου στην κρίση σας και βάζω υποψηφιότητα για το νέο Δ.Σ της Ομοσπονδίας.
Καλή επιτυχία σε όλους τους συνυποψηφίους μου και καλή δύναμη σε όλους όσοι εκλεγούν.
